Niets kan mij nog stoppen

Niets kan mij nog stoppen – de Poema’s

Het is linkshandigendag. En hoewel mijn linkerhand me al bijna een halfjaar in de steek laat, voel ik me nog altijd een linkshandige en dat zal ik ook weer worden. Al spreken alle onderzoeken, soortgelijke gevallen en professionals dit tegen. Ik geloof in mijn lichaam en hersenpan. We hebben het 30 jaar allemaal vrij netjes gedaan samen, de komende jaren moet dat ook wel weer gaan lukken. Waarschijnlijk niet morgen of volgende week, maar als ik dit over een jaar of 2 teruglees dan denk ik: oh ja, dat was toen je alles nog met rechts moest doen.

We zijn weer terug van vakantie. Het is heerlijk om weer thuis te zijn. De kinderen ploffen de hele dag op me. En we knuffelen wat af. Het is fijn dat ik weer wat meer zelf kan doen (douchen).
Maar ook weer lastig omdat ik alweer 100 dingen in mn hoofd heb die moeten gebeuren nu ik thuis ben en Mark vrij heeft. En 99 van die dingen kan ik niet alleen.

Vandaag ben ik weer begonnen bij Heliomare. Ik kwam vanmorgen meteen mijn oude fysio tegen. En heb haar laten zien hoe mn lopen verbeterd is. Ze was onder de indruk! (Ik kan nu op mn tenen staan met links, dus ook mn voet afwikkelen met lopen.) Ik snap eindelijk wat ze al die tijd bedoelden met hun aanwijzingen met lopen! Zo gek dat het ineens lukt en weer op gewoon lopen lijkt. Toen ze me vroeg of ik nu tevreden was moest ik met tranen in mn ogen toegeven dat ik dat niet was. Wanneer ben je tevreden dan vroeg ze? Als ik niet meer over elke stap na hoef te denken en het opstaan en beginnen met lopen ook weer gewoonte is. Ze zei dat ik niet moest vergeten waar ik vandaan kwam. En dat doe ik ook niet, maar ik ben er nog niet. Ook zei ze dat ik trots op mezelf moest zijn. Ik gaf aan dat het ook door haar kwam. Zij heeft de botox geregeld. En me keer op keer handvatten gegeven om op het punt te komen waar ik nu ben.

Daarna had ik mn eigen fysio weer. Zij was ook erg onder de indruk. Ik heb zowel met als zonder evo (ding voor in mn schoen dat helpt mn voet op te tillen) gelopen. De hele vakantie heb ik zonder gedaan, omdat het aantrekken van dat ding zo’n gedoe is. Maar voor nu is met nog beter omdat ik dan beter af kan wikkelen, anders ploft mn voet zo op de grond. Dus daar ga ik ook aan werken. Mn bovenbeenspieren zijn nog steeds iets te zwak, (niet gek na 3 weken in een zwembadje gelegen te hebben) maar ik ‘vrees’ dat we daar volgende fysiosessie weer volop aan gaan werken.

Om even in de flow te blijven van het goede nieuws. Het is me gister gelukt om op mn buik te liggen (heel fijn als buikslaper). Ineens kon ik me geheel omdraaien zonder dat ik geen kant meer op kon. Bij eerdere pogingen was dat het geval namelijk. Dan moest Mark me redden. Kortom het gaat best wel.

Nu volle bak weer aan de slag en de wetenschap versteld laten staan van wat mogelijk is!

X een linkshandige buikslaper.