Het gaat langzaam.

Na 2 erg slechte dagen kijk ik naast me, waar Daniël lekker ligt te slapen.. en bedenk me dat ik maar weer eens wat moet gaan schrijven..

Ik zal proberen het zo duidelijk mogelijk te houden omdat er weer zoveel gebeurd is afgelopen periode.

Allereerst een update over de botox..

Dit heeft gelukkig goed uitgepakt. Ik kan wat beter lopen!

Ze maakten eerst een echo van mn kuitspier en keken toen heel precies waar gespoten moest worden.. dat voelde ik wel maar het was te doen.

Het duurde 5-10 dagen voor je wat zou kunnen merken.. ik hield de dagen goed bij, want ik wilde zo graag dat t zou werken! Ik ben ook begonnen met schrijfles met rechts.. het is alsof een kind uit groep 3 dr eigen naam schrijft, maar het is wel leesbaar. Als ik zelf kijk naar wat en hoe ik geschreven heb moet ik wel lachen, omdat ik het ook wel aandoenlijk vind dat ik weer als een klein kind moet gaan leren schrijven.. eerst leren lopen, dan schrijven.. kortom ik begin eigenlijk gewoon een soort van opnieuw met alles.

Omdat ‘we’ kampioen waren geworden met de tenniscompetitie was er een bbq bij 1 van de meiden. Het voelde alsof ik op schoolreisje ging voor het eerst, ik was helemaal een beetje zenuwachtig. Had van tevoren aangegeven dat ik hoogstwaarschijnlijk met mijn linkerarm alle glazen van tafel zou zwaaien bij het zitten of opstaan. En anders zou ik waarschijnlijk wel met mn arm in de satesaus belanden.. Ze waren dus goed voorbereid en ik mocht evengoed komen. Ik heb me keurig gedragen.. alles heel en schoon gehouden. En me super vermaakt. Het voelde echt alsof ik weer een stapje terugzette in mijn eigen normale leven. Het was dat mijn moeder op een gegeven moment appte of ze me niet eens moest halen, anders was ik waarschijnlijk dansend op tafel geëindigd.

Ik heb laatst weer wat fysio gehad van mijn eerste fysio, zij was erg tevreden over de botox en ze kon me ook weer de juiste tips en oefeningen geven hoe ik moest lopen.. dat was echt een geluksmomentje, ik kon ineens weer lopen zoals het hoort.. dat kost me wel heel veel moeite en inspanning. Bij elke stap moet ik goed bedenken wat en hoe ik het ga doen. Maar ja, als dat me uiteindelijk brengt naar een leven waar ik ‘gewoon’ loop dan ga ik er maar voor!

Al zweet ik me kapot na een rondje lopen, niet alleen door de hittegolf;-)

Momenteel zit ik met de kinderen en mn ouders lekker op de warmste plek van Nederland om vakantie te vieren. Ik loop hier vaak ‘s avonds met mama een rondje . Overdag is het vooral de kunst om zo koel mogelijk te blijven, we hebben in de voortuin een zwembad staan, daar kom ik redelijk makkelijk in en uit.. dat scheelt. Het meer hier is een ander verhaal, normaal nam ik altijd even een duik met mn vader om af te koelen. Dat gaat nu gewoon niet. Maar het badje is prima. Volgend jaar plons ik weer in het meer!

Het is fijn hier, maar het valt me wel zwaar dat alles zoveel moeite kost. *even wat geklaag*

Ik kan niet zelf douchen hier, mijn moeder moet me altijd helpen.

Mn badpak aan en uit en insmeren is ook helemaal ruk om te moeten doen.

Muggen, heb je weleens nagedacht hoe je gaat krabben op je rechterarm aan een muggenbult als je linkerarm het niet doet? Of hoe je een mug neerslaat die de hele nacht om je hoofd zoemt en dan vanaf het plafond naar je kijkt? Precies! Dat lukt niet. 2-0 voor de mug.

Soms is het door zulke dingen lastig om positief te blijven.

Ik wil zo graag gewoon lekker in het meer plonsen met mn kinderen en ze op kunnen tillen als ze gevallen zijn, of ze in slaap wiegen als ze moe zijn. Dat zijn de dingen die me nu keihard onderuit halen..

Dat de snelheid in de vooruitgang eruit is werkt ook niet echt mee natuurlijk.

Maar volgend jaar zal alles alweer heel anders zijn. Mag ik hopen..

In de tussentijd ben ik bezig met een reunie te regelen voor mijn oude Heliomatties. Leuk om iedereen straks weer te zien en te kijken hoe zij het doorstaan.

Afgelopen periode zijn er een paar meiden van de verpleging van Heliomare langsgekomen. Ze waren denk ik wel benieuwd hoe ik woonde en ze vonden het natuurlijk leuk om me te zien en wilden weten hoe het met me gaat. Dit was erg gezellig! (en mn huis was goedgekeurd;-))

Binnenkort gaan we weer wat afspreken bij 1 van hun en dan halen ze me op, dus dat is ook leuk. Dat zijn echt de dingen waar ik blij van word. De normale dingen, die ik ook zou doen als dit niet gebeurd was.

Oh ja ik heb een nieuwe psycholoog, echt een heel leuke vrouw, meteen een goede klik mee. En we gaan samen werken aan de wat onzichtbare dingen van mijn hersenletsel. Zoals de intonatie in mn stem etc.

Ook ga ik de neuropsychologische test doen om te kijken of daar dingen uitkomen waar we nog wat mee kunnen.

Kortom het was weer een drukke maand, ik zal proberen wat vaker te gaan schrijven komende tijd.

Oh ja, je kunt je nu aanmelden op mn website zodat je een bericht krijgt als ik weer wat geplaatst heb.