domme pech

voor iedereen die zich afvraagt  wat er gebeurd is afgelopen periode en hoe het nu gaat ik ga proberendeze site zo goed mogelijk bij te houden zodat ik mijn verhaal niet elke keer opnieuw hoef te doen en ik ook geen uren meer kwijt ben aan het beantwoorden van alle appjes ik type met 1 hand dus alvast mijn excuses voor de typefouten x Paulien

 

20 februari 2018

Pien wakker worden!!!! ik ben wakker!!! in de verte hoor ik de kinderen huilen en Daniel is zijn speen kwijt ik hoor Mark zeggen waarom geef je m zn speen niet?!

ik ben moeee zooo moe

Pien wat doe je? wakker worden!!! mn benen voelen gek en ik ben wakker hoor!!!

 

IK Hoor Mark mn moeder bellen kan je komen? dan hoor ik mn moeder zeggen; bel de ambulance maar ik ben wakker hoor!1 Daniel vraagt; mama waarom mag ik geen deken? enjij wel? ik hoorMark praten en hijs telt me vragen die ik uiteraard prima kan beantwoorden enkele seconde later stelt rene zich voor de ambulance broeder staat naast me in mn ooghoek zie ik ook een brandweerman ik moet spugen dat mag van REne oh shit in mn haar bahrene zeurt wat aan de telefoon met een ziekenhuis waar we heenmoetenenwe gaan naar zijn aandringen naar het AMC

in de AMBUlance zeggen ze het nog een keer het AMC daar ligt NOURI roep ik

 

dan vraagt iemand: kan ze zwanger zijn? nou dat hoop ik niet roep ikik heb geen idee hoe ik van mn bed in de ambulance ben gekomen inees heb ik hoofdpijn zooveel hoofdpijn ik moet spugen rustigg bijven Paulien hoor ik iemand zeggen dan open ik mn ogenogen en een zuster stelt zich voor; u heeft een herseninfarct gehad dokterbladiebla heeft via uw lies een propje uit uw hersenen gehaald ik begin te schreeuwen:IK HEB 2 KINDEREN hoe oud zijn ze? bijna 3 en 9 maahaaanden! wat zegt u? oh 9 maanden

dan stelt dokter bla diebla zich voor ik heb het propje weg kunnen halenw as het een groot propje meneer? ja best wel weer een nieuwe zuster ik moet kuchen recht in haar gezicht oh sorry….dan ga ik in  bed de gang over de zusters kennen de weg niet zo goed ik krijg een echo van mn hart ik grijp mn kans; ligt NOurihier nog ergens? nou mevrouw daar mogen we niks over zeggen maar hij ligt hier niet meer hoor..o. dan de echo van mn hart. Oh moeten we met gekleurde vloeistof dat doen? Ah een gaatje, ja zie je het? Ik kom terug en ineens zie ik papa, mama en Sander aan mijn bed, maar ik raak ze steeds kwijt. Mijn zicht is dus nog niet zo goed. Dan komt de dokter weer, dat er strax een familiegesprek gaat plaatsvinden. De dokter doet nog wat testjes, linkerhand, rechterhand. Ik denk alleen maar bij mezelf, als links net geweest is, dat rechts dan komt. Ik weet heus wel dat rechts daarna komt, dus zo moeilijk is deze test. Achteraf blijkt, dat ik helemaal met mijn hoofd meedraaide naar links. na een tijdje wachten kwam de dokter om aan te geven wat er ging gebeuren: U zit nog in een kritische fase. Hij blijft me u noemen, ondanks dat ik pas 30 ben. Hij geeft aan dat de komende 48 uren van belang zijn, doordat mijn hersenen nog kunnen zwellen, heb ik nog even de tijd om na te denken of ik geopereerd wil worden. Even de tijd staat gelijk aan ik moet het zo weten. Ik kijk mijn familie aan en besluit meteen dat ik geopereerd wil worden, indien nodig. Het eerste wat ik denk is: Zullen ze dan mijn kop kaalscheren? De arts lijkt tevreden met mijn besluit en geeft aan dat ik de komende nacht elke 2 uur wakker gemaakt zal worden. De controles zijn de hele dag al doorgegaan, om de zoveel tijd krijg ik een lampje in mijn ogen en moet ik antwoorden op de vraag waar ik ben en welke dag het is. Ik ben toch niet achterlijk! Toch lijkt het voor sommige mensen een wat lastigere vraag. Mijn buurvrouw bijvoorbeeld denkt dat ze op Curacao is. Was dat maar waar! Mama blijft de komende dagen in het ziekenhuis slapen. Dat is erg fijn. Ik krijg alleen gepureerd voedsel, dat ze zo snel naar binnen proberen te krijgen, dat ik als ik voortaan mijn kinderen eten geef, er wel 2x over nadenk als ze zeggen dat ze genoeg hebben. Dan krijg ik een hap appelmoes met iets erin. Ik kauw en vraag of er pinda’s in zitten. De zuster schrikt: Ben je allergisch? Dus ik zeg nee, maar wat zit erin dan? Bleek het een pil te zijn, dat zijn geen grappen. Ik geef aan aan de zuster dat ik volgende week naar Tenerife ga. De zuster zegt: Meisje, dat gaat niet.

Ik ga de komende nacht best rustig in. Als ik wat druk op mijn hoofd voel, raak ik toch een klein beetje in paniek. Elke keer als de zuster mij wakker maakt, denk ik: Ik ben er nog. Dan vraag ik de zuster om mijn moeder te halen om te vertellen dat ik nog leef.

21 februari 2018

Ik weet alle vragen nog steeds goed te beantwoorden. Ik word de hele dag en nacht heel goed in de gaten gehouden. De kritieke fase is toch nog niet voorbij. Ze hebben hem verhoogd naar 72 uur. Waarom weet ik niet. Waarschijnlijk hebben ze het de eerste keer niet goed gezegd. Ik heb nog steeds niet door dat ik voor de helft verlamd ben. Ik heb geen idee wanneer ik dat besefte. De dokter komt om te zeggen dat ik zo snel mogelijk wordt geopereerd aan het gaatje in mijn hart. dit is ook de oorzaak van mijn herseninfarct.iedereen wordt geboren met een gaatje in het hart. normaal groeit dit met 18 maanden dicht dit is bij mij niet gebeurd.er is bij dat gaatje bloed gaan stollen en dat is naar mijn hersenen geschoten oprecht domme pech dus. iedereen vraagt heb je nooit iets gemerkt? nahja bij de piepjestest kwam ik niet verder dan trap 4, maar dan zei iedereen kom op je kan heus wel ff doorzetten. nou niet dus ik kon echt niet meer.mijnhart pompt dus minder zuurstof rond dan een normaal hart.

Over de tussenliggende dagen weet ik even niet zoveel. Ik heb een dag gewacht op de operatie, die later toch geen spoed meer bleek te zijn en nu verplaatst is naar 9 april. Mark is begonnen iedereen in te lichten en houdt mijn telefoon bij zich. Ik snap niet meer hoe mijn telefoon werkt. Ik vraag mama om berichtjes voor te lezen. Wat is iedereen geschrokken!

Wat ik me ook nog kan herinneren, is dat ik met een tillift in een douchestoel gehesen ben. In de douche zie ik mezelf in de spiegel. Ik vraag me af wie ik daar zie zitten. Ik herken mezelf niet. Ik hang daar maar een beetje in die douchestoel terwijl ik gewassen wordt en ik kan niet stoppen met huilen. Eenmaal terug op bed ben ik zo moe, vanaf nu is douchen zo’n inspanning.